W życiu piękne są tylko chwile. Życie na nieustannym haju, w ciągłej euforii, zamęczyłoby nas w dość krótkim czasie.
Piękno dostrzegamy poprzez przeciwstawienie brzydocie. Czasem też nudzie, szarości, monotonii, zwyczajności.
Chwil pięknych jest wiele. Dostrzegamy je, gdy pojawią się po długim okresie posuchy. Otuleni kokonem codzienności, nagle dostajemy chwilę inną, piękną, szaloną, zapadającą w pamięć. A potem chwila przerwy w oczekiwaniu na barwne doświadczenie.
Lubię wyobrażać sobie, że jestem projektantem swojego życia, architektem rzeczywistości. Przekonuję, że to ja decyduję o myślach wpadających do głowy, o reakcjach na zdarzenie, o liczbie i charakterach osób dopuszczonych do mojej przestrzeni.
A może to nie wyobraźnia? Może na prawdę to ja decyduję?
Wybieram film który mnie rozbawi, wzruszy piękną historią, a nie wpędzi w fatalny nastrój na długie godziny.
Wybieram historię, którą chcę przeczytać, opowieść prawdziwą lub wymyśloną.
Wybieram kierunek podróży, w której zmarznę lub z lekka podpiekę, zmęczę lub odpocznę w nicnierobieniu.
Wybieram aktywność fizyczną, sprawiającą mi przyjemność.
Wybieram ludzi z którymi dobrze mi na sercu, duszy i umyśle.
Wybieram potrawy, które czasem są zdrowe, ale niezbyt smaczne, kiedy indziej zaś oddaję się przyjemności sam na sam z malinową tarta.
Wybieram kolor pościeli, w której zanurzę się każdego wieczora.
Obraz, na który pada mój wzrok tuż przed zaśnięciem i moment po przebudzeniu.
Wybieram czerwony kubek do kawy, słoiczek na ciastka z czerwoną nakrętką i kolczyki w kształcie Mikołajków.
Wybieram spacer z psem w deszczowe popołudnie, a potem wspólne grzanie i suszenie na kanapie.
Decyduję, czy zrobię coś teraz, później, jutro lub wcale.
Wybieram chwile z katalogu zdarzeń, te wszystkie, które świat pozwala mi wybrać. Z uporem maniaka wybieram, przebieram, by dorwać w swoje chciwe łapska te najpiękniejsze. Najlepsze, ogrzewające serce, zapisujące się tęczową czcionką w księdze życia. To moja księga, moje chwile, moje kolory.
Bo w życiu piękne są tylko chwile. Nigdzie nie jest na szczęście zapisane jak wiele ich i czy chwila to sekunda, godzina, dzień czy tydzień.
Daję swoim chwilom czas, niech się rozciągną, dojrzeją i zadzieją. Niech dojrzeją w swoim pięknie.
I niech będzie ich jak najwięcej.
Komentarze