Trudne miesiące, w czasie których byliśmy zobligowanie do izolacji, prawie za nami.
Zostały jednak nawyki. Przycichły potrzeby bliskiego kontaktowania się. Wystarczą maile, smsy, czy inne komunikatory.
Smartfony stały się niemal integralnym narządem. Jak oko, ucho, ręka. Wciąż online. W permanentnym połączeniu z siecią. Kiedyś internet służył do poszerzania wiedzy, zdobywania informacji, do krótkich rozrywek. Dziś jest niezbędny do życia.
Jeśli masz możliwość zainstalowania aplikacji, zliczającej dobowy czas spędzony przed ekranikiem telefonu, to zrób to. Po tygodniu sprawdź jakie są wyniki.
I może okazać się, że ten czas, którego Ci brakuje na spotkanie z przyjacielem, na planszówki z dziećmi, na spacer, książki, został pochłonięty przez to małe urządzonko.
Wyloguj się. Na próbę, na kilka godzin dziennie. Odłóż telefon poza zasięg wzroku i dłoni. I jeśli poczujesz dziwną nerwowość, niepokój, ciągłe myślenie o tym, że coś się w wirtualnym świecie dzieje, a tobie to umyka, to….!
To zrób to tym bardziej. Bo prawdziwe życie jest tym, w którym warto żyć.
Komentarze